Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

with milk

  • 1 lactarium

    lactārĭus, a, um, adj. [id.], of or belonging to milk, containing milk, milky; made of milk or with milk.
    I.
    In gen.: lactaria columna in foro holitorio dicta, quod ibi infantes lacte alendos deferebant, Paul. ex Fest. p. 88:

    herba,

    milk-weed, Plin. 26, 8, 39, § 62:

    opus,

    food prepared with milk, Lampr. Heliog. 32:

    Mons,

    a hill in Campania, famous for its pasture, Cassiod. Var. 11, 10 init. —So, absol.: lactārĭum, ii, n., milkfood, Lampr. Heliog. 26.— lactārĭus, ii, m., a preparer of milk-food, Lampr. Heliog [p. 1028] 27, 3.—Also, a seller of milk, = galaktopôlês, Gloss. Labb.—
    II.
    In partic., suckling, giving suck:

    boves,

    Varr. R. R. 2, 1, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > lactarium

  • 2 lactarius

    lactārĭus, a, um, adj. [id.], of or belonging to milk, containing milk, milky; made of milk or with milk.
    I.
    In gen.: lactaria columna in foro holitorio dicta, quod ibi infantes lacte alendos deferebant, Paul. ex Fest. p. 88:

    herba,

    milk-weed, Plin. 26, 8, 39, § 62:

    opus,

    food prepared with milk, Lampr. Heliog. 32:

    Mons,

    a hill in Campania, famous for its pasture, Cassiod. Var. 11, 10 init. —So, absol.: lactārĭum, ii, n., milkfood, Lampr. Heliog. 26.— lactārĭus, ii, m., a preparer of milk-food, Lampr. Heliog [p. 1028] 27, 3.—Also, a seller of milk, = galaktopôlês, Gloss. Labb.—
    II.
    In partic., suckling, giving suck:

    boves,

    Varr. R. R. 2, 1, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > lactarius

  • 3 lactēns

        lactēns adj.    [P. of * lacteo from lac], taking milk, suckling: Romulus: vitulus, O.: hostiae, L. —As subst: lactentibus rem divinam facere, L.: viscera lactentia, i. e. sucklings, O.— Yielding milk, full of milk: uber, L.— Milky, sappy, juicy: sata teneris lactentia sucis, O.: (annus) lactens Vere novo, i. e. tender, juicy, O.
    * * *
    I
    (gen.), lactentis ADJ
    suckling, unweaned; full of milk/sap, juicy; prepared with milk; milky white
    II
    suckling, unweaned animal suitable for sacrifice

    Latin-English dictionary > lactēns

  • 4 lacticinia

    lactĭcīnĭum, i, n. [id.], milk-food, food prepared with milk, Apic. 7, 11.—Also, ‡ lactĭcīnĭa (ōrum) ôogala ( a dish prepared with milk and eggs), Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > lacticinia

  • 5 lacticinium

    lactĭcīnĭum, i, n. [id.], milk-food, food prepared with milk, Apic. 7, 11.—Also, ‡ lactĭcīnĭa (ōrum) ôogala ( a dish prepared with milk and eggs), Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > lacticinium

  • 6 libum

    lībum ( lībus, m., Nigid. ap. Non. 211, 31), i, n. [libo; cf. Varr. L. L. 4, 22], a cake, pancake of meal, made with milk or oil, and spread with honey, Cato, R. R. 75:

    rustica liba,

    Ov. F. 3, 670:

    adorea liba per herbam Subiciunt epulis,

    Verg. A. 7, 109; Ov. F. 3, 761:

    plena domus libis venalibus,

    Juv. 3, 187.—Often used in offerings to the gods:

    liba absoluta esse et rem divinam paratam,

    Varr. R. R. 2, 8, 1:

    suum Baccho dicemus honorem,... et liba feremus,

    Verg. G. 2, 394; Tib. 1, 7, 54; 1, 10, 23; Hor. Ep. 1, 10, 10:

    melle pater (Bacchus) fruitur, liboque infusa calenti Jure repertori candida mella damus,

    Ov. F. 3, 761:

    haec te liba, Priape, quot annis Exspectare sat est,

    Verg. E. 7, 33. It was customary to offer a cake to the gods on one's birthday, Juv. 16, 38.—

    Hence, quinquagesima liba,

    a cake offered to the gods on one's fiftieth birthday, Mart. 10, 24, 4.—In masc.: faciat libos quatuor, Nigid. ap. Non. 211, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > libum

  • 7 chara

        chara ae, f    a wild cabbage, Cs.
    * * *
    edible root, mixed with milk/forms loaf to stave off hunger (Caesar CW III)

    Latin-English dictionary > chara

  • 8 lībum

        lībum ī, n    a cake, pancake (flour, made up with milk or oil, and baked): rustica liba, O.: adorea liba per herbam Subiciunt epulis, V.: liba venalia, Iu.: patulum, Iu.
    * * *
    cake/pancake; consecrated cake (to gods on 50 birthday); liquid/drink offering

    Latin-English dictionary > lībum

  • 9 Lacturcia

    Lacturcĭa, ae, f. [lac], a goddess who presided over the corn swelling with milk, Aug. Civ. Dei, 4, 8 (al. deum Lacturnum); cf. 2. Lactans.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacturcia

  • 10 rigua

    rĭgŭus, a, um, adj. [rigo] (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Act., that waters, irrigates; watering, irrigating:

    in vallibus amnes,

    Verg. G. 2, 485.—
    II.
    Pass., watered, wellwatered:

    hortus,

    Ov. M. 8, 646; 10, 190; 13, 797:

    pratum,

    Col. 2, 16, 3:

    mons scatebris fontium,

    Plin. 5, 1, 1, § 6.— Transf.:

    quae plurimo lacte rigua bos est,

    i. e. distended with milk, Sol. 2.— Hence, subst.: rĭgŭa, ōrum, n., well-watered places:

    circa Babylonis rigua,

    Plin. 9, 57, 83, § 175; 17, 26, 39, § 247; so once in sing.: rĭgŭus, i, m. (sc. ager), a well-watered place, id. 17, 26, 41, § 250.

    Lewis & Short latin dictionary > rigua

  • 11 riguus

    rĭgŭus, a, um, adj. [rigo] (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Act., that waters, irrigates; watering, irrigating:

    in vallibus amnes,

    Verg. G. 2, 485.—
    II.
    Pass., watered, wellwatered:

    hortus,

    Ov. M. 8, 646; 10, 190; 13, 797:

    pratum,

    Col. 2, 16, 3:

    mons scatebris fontium,

    Plin. 5, 1, 1, § 6.— Transf.:

    quae plurimo lacte rigua bos est,

    i. e. distended with milk, Sol. 2.— Hence, subst.: rĭgŭa, ōrum, n., well-watered places:

    circa Babylonis rigua,

    Plin. 9, 57, 83, § 175; 17, 26, 39, § 247; so once in sing.: rĭgŭus, i, m. (sc. ager), a well-watered place, id. 17, 26, 41, § 250.

    Lewis & Short latin dictionary > riguus

  • 12 lactantia

    1.
    lacto, āvi, ātum (used almost exclusively in the part. pres.), 1, v. a. and n. [lac].
    I.
    To contain milk, to have milk, to give suck:

    ubera lactantia,

    Ov. M. 6, 342; 7, 321; Lucr. 5, 885:

    ubera quae non lactaverunt,

    Vulg. Luc. 23, 29: quaecunque (femina) id temporis lactans est, Gell. 12, 1, 17.—
    II.
    To suck milk, to take the breast, to suck: puer lactans, Liv. Andron. ap. Non. 153, 26 (Trag. Rel. v. 38 Rib.); cf.:

    infans lactavit,

    Aus. Epit. 32: anni lactantes, the suckling years (of a child), id. Idyll. 4, 67.—
    III.
    To be full of milk, to be milky:

    metae,

    cheeses, Mart. 1, 43, 7 (cf.:

    meta lactis,

    id. 3, 58, 35).—Part. as subst.: lactantia, ium, n., milky food, Cels. 2, 28, 2 al.—
    IV.
    Act., to give suck to:

    lactaverunt catulos suos,

    Vulg. Thren. 4, 2:

    filium suum,

    id. 1 Reg. 1, 23.— Pass.:

    lactare ut nutriaris,

    Aug. Enarr. in Psa. 130, 12:

    mamilla regum lactaberis,

    Vulg. Isa. 60, 16.
    2.
    lacto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [lacio], to allure, wheedle, flatter, deceive with fair words, to dupe, cajole (mostly ante-class.): dictis lenibus lactare aliquem, Att. ap. Non. 16, 17:

    frustrando lactans,

    id. ib.:

    ita me amor lapsum animi ludificat...retinet, lactat largitur,

    Plaut. Cist. 2, 1, 9:

    animos,

    Ter. And. 5, 4, 9; 4, 1, 24:

    si te lactaverint peccatores,

    Vulg. Prov. 1, 10:

    nec lactes quemquam labiis tuis,

    id. ib. 24, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > lactantia

  • 13 lacto

    1.
    lacto, āvi, ātum (used almost exclusively in the part. pres.), 1, v. a. and n. [lac].
    I.
    To contain milk, to have milk, to give suck:

    ubera lactantia,

    Ov. M. 6, 342; 7, 321; Lucr. 5, 885:

    ubera quae non lactaverunt,

    Vulg. Luc. 23, 29: quaecunque (femina) id temporis lactans est, Gell. 12, 1, 17.—
    II.
    To suck milk, to take the breast, to suck: puer lactans, Liv. Andron. ap. Non. 153, 26 (Trag. Rel. v. 38 Rib.); cf.:

    infans lactavit,

    Aus. Epit. 32: anni lactantes, the suckling years (of a child), id. Idyll. 4, 67.—
    III.
    To be full of milk, to be milky:

    metae,

    cheeses, Mart. 1, 43, 7 (cf.:

    meta lactis,

    id. 3, 58, 35).—Part. as subst.: lactantia, ium, n., milky food, Cels. 2, 28, 2 al.—
    IV.
    Act., to give suck to:

    lactaverunt catulos suos,

    Vulg. Thren. 4, 2:

    filium suum,

    id. 1 Reg. 1, 23.— Pass.:

    lactare ut nutriaris,

    Aug. Enarr. in Psa. 130, 12:

    mamilla regum lactaberis,

    Vulg. Isa. 60, 16.
    2.
    lacto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [lacio], to allure, wheedle, flatter, deceive with fair words, to dupe, cajole (mostly ante-class.): dictis lenibus lactare aliquem, Att. ap. Non. 16, 17:

    frustrando lactans,

    id. ib.:

    ita me amor lapsum animi ludificat...retinet, lactat largitur,

    Plaut. Cist. 2, 1, 9:

    animos,

    Ter. And. 5, 4, 9; 4, 1, 24:

    si te lactaverint peccatores,

    Vulg. Prov. 1, 10:

    nec lactes quemquam labiis tuis,

    id. ib. 24, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > lacto

  • 14 colostratus

    I
    colostrata, colostratum ADJ
    afflicted with disease from first milk/beestings
    II
    one/those afflicted with disease (colostration) from first milk/beestings

    Latin-English dictionary > colostratus

  • 15 duco

    dūco, xi, ctum, 3 ( imp. duc;

    but duce,

    Plaut. Ep. 3, 3, 18; id. Most. 1, 4, 11; id. Poen. 5, 4, 59; id. Rud. 2, 3, 55; id. Trin. 2, 2, 103; id. Truc. 2, 5, 26.— Perf. sync.: duxti, Varr. ap. Non. 283, 32; Cat. 91, 9; Prop. 1, 3, 27), v. a. [cf. Goth. tiuh-an; O. H. Germ. zieh-an, to draw; Germ. -zog, in Herzog, commander, duke], to lead, conduct, draw, bring forward, in all senses; very freq. passing over into the signif. of the compounds abducere, deducere, adducere, producere, etc., and of the synonyms agere, trahere, movere, etc. (very freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    quo sequar? quo ducis nunc me?

    Plaut. Bacch. 3, 3, 2: duc hos intro, id. Am. 2, 2, 224; id. Aul. 2, 6, 13:

    duc ac demonstra mihi,

    id. Cist. 2, 3, 36:

    suas secum mulierculas sunt in castra ducturi,

    Cic. Cat. 2, 10 fin.; cf. Caes. B. G. 5, 5 fin. et saep.:

    (difficile iter) vix qua singuli carri ducerentur,

    id. ib. 1, 6, 1; cf.

    plaustra,

    Ov. Tr. 3, 10, 34: aquam ducere, Cato ap. Charis. p. 192 P.; so,

    aquam per fundum ejus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 4:

    spiritum naribus,

    Varr. R. R. 2, 3, 5: so,

    spiritum per siccas fauces,

    Sen. Ben. 3, 8; cf.:

    aërem spiritu,

    Cic. N. D. 2, 6 fin.:

    animam spiritu,

    id. ib. 2, 54, 136; and in gen.: spiritum, for to live, id. Fam. 10, 1; cf.:

    vitam et spiritum,

    id. de Imp. Pomp. 12, 33:

    tura naribus,

    to inhale, Hor. C. 4, 1, 22:

    sucos nectaris,

    to drink in full draughts, to quaff, id. ib. 3, 3, 34; cf.

    pocula,

    id. ib. 1, 17, 22; and:

    Liberum,

    id. ib. 4, 12, 14.— Poet.:

    jucunda oblivia vitae (referring to the waters of Lethe),

    Hor. S. 2, 6, 62 (cf. Verg. A. 6, 714 sq.) et saep.:

    mucronem,

    to draw from the scabbard, Verg. A. 12, 378; cf.:

    ferrum vaginā,

    Ov. F. 4, 929:

    ensem vagina,

    Sil. 8, 342;

    but: ensem duxerat faber,

    had beaten out, forged, Tib. 1, 3, 48:

    sortem,

    Cic. Div. 2, 33; Verg. A. 6, 22;

    hence, also transf. of that which is drawn by lot,

    Cic. Div. 1, 18, 34; id. Rep. 1, 34; Suet. Caes. 12; Tac. A. 1, 54; 3, 28 al.:

    pondus aratri,

    to draw, Ov. M. 7, 119:

    remos,

    to row, id. ib. 1, 294; cf. id. ib. 4, 353:

    numerosa brachia,

    in dancing, id. Am. 2, 4, 29:

    lanas,

    to spin, id. ib. 4, 34; cf.

    stamina,

    id. ib. 4, 221:

    ubera,

    to milk, id. ib. 9, 358:

    frena manu,

    to guide, govern, id. ib. 15, 518: vela, to haul (= navigare), Prop. 1, 6, 2:

    manus, of swimming,

    id. 3, 20, 2:

    ilia,

    to draw the flanks together, become broken-winded, Hor. Ep. 1, 1, 9:

    os,

    to draw awry, to make wry faces, Cic. Or. 25 fin.; Quint. 9, 3, 101; cf.

    vultum,

    Ov. M. 2, 774; id. P. 4, 8, 13; Mart. 1, 41 et saep.:

    non equus impiger Curru ducet Achaico Victorem,

    to draw along, Hor. C. 4, 3, 5; cf. id. Ep. 1, 1, 93.— Absol.:

    sibi quisque ducere, trahere, rapere,

    to take to one's self, appropriate, Sall. J. 41, 5.—
    B.
    Esp.
    1.
    To lead, conduct, as a way or road:

    via ducit (te), in urbem?

    Verg. E. 9, 1; cf. Plin. Ep. 7, 5; Verg. A. 1, 401; Ov. F. 2, 679:

    Brundisium Minuci melius via ducat an Appi,

    Hor. Ep. 1, 18, 20:

    via ad undas,

    Ov. M. 3, 602:

    via ad infernas sedes,

    id. ib. 4, 433; cf.:

    iter ad urbem,

    id. ib. 437; Curt. 3, 28, 19; Sen. Prov. 6, 7; id. Vit. Beat. 1; Plin. 18, 11, 29, § 111; Quint. 5, 9, 14; Liv. 5, 40, 8 al.—
    2.
    Se, in colloq. lang., to betake one's self, go:

    jam me ad regem recta ducam,

    Plaut. Am. 4, 3, 8; id. Aul. 4, 8, 8; id. Bacch. 4, 2, 11; Ter. Hec. 4, 1, 7: Balbus duxit se a Gadibus, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 1.—
    3.
    A legal t. t., to take, lead away, drag, carry off a person before court, to prison, to punishment, etc.: POST. DEINDE. MANVS. INIECTIO. ESTO. IN. IVS. DVCITO, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 45; so,

    in jus,

    Liv. 2, 27:

    illos duci in carcerem jubent,

    Cic. Verr. 2, 5, 30:

    aliquem in carcerem,

    Suet. Caes. 20:

    in vincula,

    id. ib. 79:

    ad mortem,

    Cic. Cat. 1, 1, 1; Nep. Phoc. 4, 3; and absol.:

    ducite, ubi capiat, etc.,

    Plaut. Capt. 3, 5, 65; Sen. de Ira, 1, 16, 14; Suet. Calig. 27; Plin. Ep. 10, 97, 3 al.: NI. IVDICATVM. FACIT. AVT. QVIS. ENDO. EM. IVRE. VINDICIT. SECVM. DVCITO. VINCITO, etc., XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 45:

    decreta ejus modi: SI PETIT DUCAS. C. Fuficium duci jussit petitorem,

    to be imprisoned, Cic. Verr. 2, 2, 12, § 31; so of a debtor (addictus) who is led off as a slave, Novat. ap. Cic. de Or. 2, 63, 255; Plaut. Bacch. 5, 2, 87; Cic. Fl. 20 fin.; Liv. 6, 14 sq.; cf. id. 2, 23 med.; cf.

    prov.: stultitiast venatum ducere invitas canes,

    Plaut. Stich. 1, 2, 83. —
    4.
    Uxorem, to lead a wife home, i. e. to marry:

    bona uxor si ea deducta est, etc.... Verum egon eam ducam domum, Quae, etc.?

    Plaut. Mil. 3, 1, 91:

    uxorem domum,

    id. Aul. 2, 1, 40; Ter. Ph. 2, 1, 68:

    filiam Orgetorigis in matrimonium,

    Caes. B. G. 1, 9, 3; cf. Liv. 4, 4:

    eum uxorem ducturum esse aliam,

    Plaut. Cist. 1, 1, 105:

    uxorem (or aliquam, filiam alicujus, etc.),

    id. Aul. 2, 1, 48; id. Cas. prol. 69 et saep.; Ter. And. 1, 1, 128; 2, 1, 21 et saep.; Cic. Sest. 3; Caes. B. G. 1, 53, 4; id. B. C. 3, 110, 2; Verg. E. 8, 29; Vulg. Marc. 10, 11 et saep.— Absol.:

    si tu negaris ducere,

    Ter. And. 2, 3, 5; 2, 3, 9; id. Phorm. 2, 3, 76; Liv. 4, 4 al.: jugum ducere cum infidelibus, i. e. to be yoked in marriage, Vulg. 2 Cor. 6, 14.—Rarely for nubere: si ignorans statum Erotis ut liberum duxisti, isque postea servus est judicatus, etc., Imp. Antonin. ap. Cod. Just. 5, 18, 3.—In the comic poets, of taking home prostitutes, Plaut. Most. 1, 1, 35; 4, 2, 44; id. Men. 1, 2, 15; id. Stich. 5, 4, 48; id. Truc. 3, 2, 10 et saep.—
    5.
    In milit. lang.
    a.
    Said of a commander, to lead, to cause to move, to march his army in any direction:

    locis apertis exercitum ducere,

    Caes. B. G. 1, 41, 4; cf. id. B. C. 1, 64 fin.; 1, 68, 1:

    exercitum ab Allobrogibus in Segusianos,

    id. B. G. 1, 10 fin.:

    exercitum in fines Suessionum,

    id. ib. 2, 12, 1; cf. id. ib. 4, 38, 3;

    5, 18, 1: exercitum (legiones, etc.) in Bellovacos,

    id. ib. 2, 13, 1; 5, 24, 2 et saep.; cf. Tac. A. 2, 57:

    cohortes ad eam partem munitionum, quae, etc.,

    Caes. B. C. 3, 62, 2:

    exercitum Uticam,

    id. ib. 2, 26, 1:

    reliquas copias contra Labienum,

    id. B. G. 7, 61 fin. et saep.—In pass., of the soldiers, to march, move:

    quam in partem aut quo consilio ducerentur,

    Caes. B. G. 1, 40, 2.—And in act., absol., of the general himself, to march, move (a favorite expression of Liv.;

    not in Caes. or Sall.): (Mettus) ducit, quam proxime ad hostem potest,

    Liv. 1, 23; 1, 27; 9, 35; 22, 18 et saep.—Hence,
    b.
    In gen., to lead, command an army or (more freq.) a division:

    qua in legatione duxit exercitum,

    Cic. Mur. 9, 20; so,

    exercitum,

    Nep. Eum. 13, 1; id. Epam. 7, 3:

    qui superiore anno primum pilum duxerat,

    Caes. B. G. 5, 35, 6; 6, 38, 1; id. B. C. 3, 91, 1:

    ordinem,

    id. ib. 1, 13, 4; 3, 104, 3; Suet. Vesp. 1:

    partem exercitūs,

    Sall. J. 55, 4 et saep.—Rarely, to lead a division in front, in advance:

    consuetudine sua Caesar sex legiones expeditas ducebat: post eas... inde, etc.,

    Caes. B. G. 2, 19, 2; hence also, to march in front, take the lead, said of the division that forms the van:

    pars equitum et auxiliariae cohortes ducebant, mox prima legio, etc.,

    Tac. A. 1, 51; cf. id. ib. 1, 64 fin.
    (β).
    Transf. beyond the milit. sphere, to lead, to be leader, head, chief, first in any thing:

    accedit etiam, quod familiam ducit,

    Cic. Fam. 7, 5 fin. Manut.; so,

    familiam,

    id. Phil. 5, 11, 30; id. Fin. 4, 16, 45:

    ordines,

    id. Phil. 1, 8, 20:

    classem (discipulorum),

    Quint. 1, 2, 24 Spald.:

    funus,

    Hor. Epod. 8, 12:

    toros,

    Ov. F. 6, 668 et saep.—
    c.
    To conduct as prisoners in a triumph:

    per triumphum,

    Cic. Verr. 2, 5, 26, § 67:

    in triumpho,

    Plin. 7, 43, 45, § 139, v. triumphus.—
    6.
    With the accessory idea of creation, formation, to produce, form, construct, make, fashion, shape, dispose (cf.:

    struo, pono, condo, fundo): parietem per vestibulum alicujus,

    to erect, Cic. Mil. 27 fin.; cf.

    muros,

    Hor. C. 4, 6, 23:

    vallum ex castris ad aquam,

    Caes. B. C. 1, 73, 2:

    fossam,

    id. B. G. 7, 72, 1; 7, 73, 2:

    arcum,

    Ov. M. 3, 160:

    lateres de terra,

    Vitr. 2, 3:

    vivos vultus de marmore (with excudere spirantia aera),

    Verg. A. 6, 849; cf. id. ib. 7, 634; Hor. Ep. 2, 1, 240; Varr. ap. Non. 283, 32; Plin. 7, 37, 38, § 125; Quint. 10, 3, 18 Spald.; Juv. 7, 237; hence, poet. also:

    epos,

    Hor. S. 1, 10, 44:

    carmen,

    Ov. Tr. 1, 11, 18; 3, 14, 32:

    versus,

    id. ib. 5, 12, 63 et saep.:

    liniam ex colore,

    Plin. 35, 10, 36, § 81; Quint. 2, 6, 2; cf.

    orbem,

    id. 11, 3, 118:

    alvum,

    to bring forth by clysters, Cels. 2, 12; 4, 4 et saep.: alapam alicui, qs. to fetch one a box on the ear, Phaedr. 5, 3, 2; cf.

    colaphum,

    Quint. 6, 3, 83 Spald.:

    pugnum,

    Dig. 47, 10, 4 et saep.;

    so esp. of processions, dances, etc.: funus,

    Cic. Quint. 15 fin.; Ov. M. 14, 746; Verg. G. 4, 256; cf.

    exsequias,

    Plin. 8, 42, 64, § 154:

    pompam,

    Ov. H. 12, 152; id. F. 6, 405; id. M. 13, 699:

    choros,

    Tib. 2, 1, 56; Hor. C. 1, 4, 5; 4, 7, 6 et saep.; cf.

    choreas,

    Ov. M. 8, 582; 14, 520.—
    7.
    To receive, admit, take any thing (not ante-Aug.):

    cicatricem,

    Ov. Tr. 3, 11, 66; Liv. 29, 32, 12:

    rimam,

    Ov. M. 4, 65:

    situm,

    to grow rusty, Quint. 1, 2, 18:

    formam,

    Ov. M. 1, 402:

    colorem,

    id. ib. 3, 485; cf.

    pallorem,

    to grow pale, id. ib. 8, 760:

    nomina,

    Hor. C. 3, 27, 76:

    notam,

    id. ib. 4, 2, 59 et saep.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to lead, guide, draw, conduct:

    progredimur quo ducit quemque voluntas,

    Lucr. 2, 258; cf. Hor. Ep. 1, 3, 27; 1, 6, 57:

    ad strepitum citharae cessatum ducere curam,

    id. ib. 1, 2, 31:

    Liber vota bonos ducit ad exitus,

    id. C. 4, 8, 34; cf. Quint. 12, 1, 26:

    per quaedam parva sane ducant (futurum oratorem),

    id. 1, 10, 5; cf. id. 1, 1, 27; 1, 5, 58.—Prov.:

    ducunt volentem fata, nolentem trahunt,

    Sen. Ep. 107.—
    B.
    In partic.
    1.
    To draw, deduce, [p. 616] derive its origin or beginning from, any thing:

    ab aliqua re totius vitae ducere exordium,

    Cic. Fin. 5, 7, 18; cf.:

    exordium a nostra persona,

    Quint. 3, 8, 8; 4, 1, 7:

    principium disputationis a principe investigandae veritatis,

    Cic. N. D. 2, 21 fin.:

    belli initium a fame,

    id. Att. 9, 9, 2; cf. Quint. 1, 1, 21:

    initia causasque omnium ex quatuor temporum mutationibus,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    originem ab Isocrate,

    Quint. 2, 15, 4; 1, 6, 38; Hor. C. 3, 17, 5 al.:

    ingressionem non ex oratoriis disputationibus, sed, etc.,

    Cic. Or. 3, 11:

    honestum ab iis rebus,

    id. Off. 1, 18, 60; id. Or. 39, 135:

    nomen ex quo,

    id. Ac. 11, 41; cf.:

    nomen a Graeco,

    Quint. 1, 6, 3; 3, 7, 1; Hor. S. 2, 1, 66 et saep.; cf.

    also: utrumque (sc. amor et amicitia) ductum (al. dictum) est ab amando,

    Cic. Lael. 27; id. Fin. 2, 24, 78.—
    2.
    To lead a person, as regards his will or opinions, in any direction; to move, incite, induce, allure, in a good or bad sense (most freq. in the pass.):

    ita me ad credendum tua ducit oratio,

    Cic. Tusc. 2, 18:

    nos ducit scholarum consuetudo,

    Quint. 4, 2, 28; 5, 11, 19; cf. id. 9, 1, 21:

    ducit te species,

    Hor. S. 2, 2, 35 et saep.:

    declamatores quosdam perversa ducit ambitio, ut, etc.,

    Quint. 10, 7, 21.—In the pass.:

    si quis statuarum honore aut gloria ducitur,

    Cic. Verr. 2, 2, 58 fin.:

    eloquentiae laude,

    id. Or. 32, 115:

    quaestu et lucro,

    id. Tusc. 5, 3, 9:

    hoc errore ut, etc.,

    id. Off. 1, 41; cf.:

    litteris eorum et urbanitate, ut, etc.,

    id. Rosc. Am. 41, 120:

    omnes trahimur et ducimur ad cognitionis et scientiae cupiditatem,

    id. Off. 1, 6 et saep.—
    b.
    In a bad sense, to cheat, deceive, Plaut. Most. 3, 2, 26; id. Capt. 4, 2, 7; Ter. And. 4, 1, 20; id. Ph. 3, 2, 15; Prop. 2, 17, 1 (3, 8, 1 M.); Ov. H. 19, 13; id. M. 3, 587 (with decipere).—
    3.
    With regard to time, to draw out, extend, protract, prolong:

    bellum,

    Caes. B. G. 1, 38, 4; id. B. C. 2, 18, 6; 2, 37, 5 sq.; Cic. Fam. 7, 3, 2; Liv. 22, 25 et saep.; cf.:

    bellum longius,

    Caes. B. C. 1, 64, 2; 3, 42, 3:

    bellum in hiemem,

    id. ib. 1, 61, 3:

    eam rem longius,

    id. B. G. 7, 11, 4; cf.:

    rem prope in noctem,

    id. B. C. 3, 51, 7:

    rem leniter,

    Liv. 3, 41 et saep. Also transf., of time itself:

    tempus,

    Cic. Verr. 2, 1, 11; Nep. Them. 7:

    diem ex die,

    Caes. B. G. 1, 16, 4; and of persons who are put off, delayed:

    ubi se diutius duci intellexit,

    id. ib. 1, 16, 5.—Less freq. (mostly poet.),
    b.
    In gen., of time, to pass, spend, enjoy:

    aetatem in litteris,

    Cic. Fin. 5, 19, 50; so,

    aetatem,

    Hor. Ep. 2, 2, 202:

    vitam,

    id. Epod. 17, 63; Sen. Ep. 45, 10; cf. Verg. A. 2, 641 (where, shortly before, vitam producere):

    noctes,

    Prop. 1, 11, 5; Plin. Ep. 6, 31, 13:

    somnos,

    Verg. A. 4, 560.—
    4.
    In mercant. lang., to calculate, compute, reckon: age nunc summam sumptus duc, Lucil. ap. Non. 283, 30:

    minimum ut sequamur, quoniam XC. medimnūm milia duximus, accedant eo, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 49; id. Att. 6, 1, 5 and 16; 6, 2, 7; Varr. R. R. 3, 16, 11; Gell. 1, 20, 5.—
    b.
    Transf. beyond the mercant. sphere.
    (α).
    Rationem alicujus, to consider, calculate, care for one's advantage or interest (a favorite expression of Cicero):

    duxi meam rationem, quam tibi facile me probaturum arbitrabar,

    Cic. Att. 8, 11 D, § 7; so,

    suam quoque rationem,

    to have respect to one's own advantage, id. Verr. 2, 1, 48; and:

    non minorem aratorum quam populi rationem,

    Suet. Aug. 42 fin.:

    salutis meae rationem,

    Cic. Fam. 7, 3:

    rationem officii, non commodi,

    id. Sest. 10, 23; cf. id. Rosc. Am. 44, 128:

    unius cujusque temporis ducta ratio est,

    id. Div. in Caecil. 4, 16:

    rationem officii atque existimationis,

    id. Quint. 16, 53.—
    (β).
    In gen., to reckon, consider, hold, account, esteem as any thing (cf. aestimo and existimo;

    very freq. in prose and poetry): parvi id ducebat,

    Cic. Fin. 2, 8, 24:

    pro nihilo aliquid,

    Plaut. Pers. 4, 4, 85; Cic. Verr. 2, 2, 16 fin.; id. Tusc. 5, 32, 90; cf. Auct. Her. 4, 20, 28:

    ea pro falsis ducit,

    Sall. C. 3, 2; cf.:

    innocentiam pro malevolentia,

    id. ib. 12, 1:

    vos eritis judices, Laudin' an vitio duci id factum oportuit,

    Ter. Ad. prol. 5; so,

    aliquid honori,

    Sall. J. 11, 3:

    aliquid laudi, Nep. praef. § 4: aliquem despicatui,

    Cic. Fl. 27, 65: nihil praeter virtutem in bonis ducere (for which, shortly after, in bonis habere = numerare), Cic. Fin. 3, 3;

    aliquem in numero hostium,

    id. Verr. 2, 5, 25 fin.; Caes. B. G. 6, 32, 1; cf. ib. 6, 23, 8; without in, ib. 6, 21, 2; cf.:

    aliquem loco affinium,

    Sall. J. 14, 1 Kritz. N. cr.: aliquid testimonii loco, Quint. 5, 9, 10:

    tutelae nostrae duximus, cum Africo bello urgerentur,

    Liv. 21, 41; cf.:

    officii duxit exorare filiae patrem, etc.,

    Suet. Tib. 11:

    faceret, quod e republica fideque sua duceret,

    id. ib. 25, 7 et saep.:

    malum cum amici tuum ducis malum,

    Plaut. Capt. 1, 2, 48; cf.:

    Archytas iracundiam seditionem quandam animi vere ducebat,

    Cic. Rep. 1, 38:

    eorum, quos idoneos ducebat, consilium habet,

    Sall. J. 62, 4:

    nil rectum nisi quod placuit sibi ducunt,

    Hor. Ep. 2, 1, 83.— With acc. and inf.:

    sic equidem ducebam animo rebarque futurum,

    Verg. A. 6, 690:

    ut omnia tua in te posita esse ducas humanosque casus virtute inferiores putes,

    Cic. Lael. 2, 7, 19 fin.; id. Rep. 1, 2; 1, 17; 1, 38; 3, 9 (three times); Sall. J. 93, 5; Liv. 22, 14, 6; 22, 59, 5; Caes. B. G. 1, 3, 2; 4, 30, 2; 6, 18 et saep.—Here too probably belongs the much disputed passage: ludos et inania honoris medio rationis atque abundantiae duxit (= ludos publicos cum aliis rebus quae ad inania honoris pertinent, duxit, i. e. existimavit habendos et ponendos in medio rationis atque abundantiae, ut inter rationem, quae plane spernit inania, et abundantiam, quae eadem ostentat, media via incederet), he thought right to manage them in a middle course between reason and profusion, Tac. Agr. 6 fin., v. Dübner and Orell. ad h. l.

    Lewis & Short latin dictionary > duco

  • 16 premo

    prĕmo, essi, essum, 3, v. a. [etym. dub.; cf. prelum], to press (class.).
    I.
    Lit.:

    pede pedem alicui premere,

    Plaut. As. 4, 1, 30:

    et trepidae matres pressere ad pectora natos,

    Verg. A. 7, 518:

    veluti qui sentibus anguem Pressit humi nitens,

    id. ib. 2, 379:

    novercae Monstra manu premens,

    id. ib. 8, 288:

    pressit et inductis membra paterna rotis,

    i. e. drove her chariot over her father's body, Ov. Ib. 366:

    trabes Hymettiae Premunt columnas,

    press, rest heavily upon them, Hor. C. 2, 18, 3:

    premere terga genu alicujus,

    Ov. Am. 3, 2, 24:

    ubera plena,

    i. e. to milk, id. F. 4, 769:

    vestigia alicujus,

    to tread in, to follow one's footsteps, Tac. A. 2, 14:

    nudis pressit qui calcibus anguem,

    Juv. 1, 43:

    dente frena,

    to bite, to champ, Ov. M. 10, 704:

    ore aliquid,

    to chew, eat, id. ib. 5, 538; cf.:

    aliquid morsu,

    Lucr. 3, 663:

    presso molari,

    with compressed teeth, Juv. 5, 160:

    pressum lac,

    i. e. cheese, Verg. E. 1, 82.—In mal. part.:

    Hister Peucen premerat Antro,

    forced, Val. Fl. 8, 256:

    uxorem,

    Suet. Calig. 25.—Of animals:

    feminas premunt galli,

    Mart. 3, 57, 17.—
    B.
    Transf.
    1.
    Poet., to bear down upon, to touch:

    premere litora,

    Ov. M. 14, 416:

    litus,

    to keep close to the shore, Hor. C. 2, 10, 3:

    aëra,

    i. e. to fly, Luc. 7, 835.—
    2.
    Poet., to hold fast, hold, firmly grasp:

    premere frena manu,

    Ov. M. 8, 37:

    ferrum,

    to grasp, Sil. 5, 670:

    capulum,

    id. 2, 615.—
    3.
    Poet., to press a place with one's body, i. e. to sit, stand, lie, fall, or seat one's self on any thing:

    toros,

    Ov. H. 12, 30:

    sedilia,

    id. M. 5, 317:

    hoc quod premis habeto,

    id. ib. 5, 135:

    et pictam positā pharetram cervice premebat,

    id. ib. 2, 421:

    humum,

    to lie on the ground, id. Am. 3, 5, 16; cf. id. F. 4, 844:

    frondes tuo premis ore caducas,

    id. M. 9, 650; Sen. Hippol. 510.—
    4.
    To cover, to conceal by covering (mostly poet.):

    aliquid terrā,

    to conceal, bury in the earth, Hor. Epod. 1, 33:

    nonumque prematur in annum,

    kept back, suppressed, id. A. P. 388:

    omne lucrum tenebris alta premebat humus,

    Ov. Am. 3, 8, 36:

    ossa male pressa,

    i. e. buried, id. Tr. 5, 3, 39; Plin. 2, 79, 81, § 191; hence, to crown, to cover or adorn with any thing:

    ut premerer sacrā lauro,

    Hor. C. 3, 4, 18:

    molli Fronde crinem,

    Verg. A. 4, 147:

    canitiem galeā,

    id. ib. 9, 612:

    mitrā capillos,

    Ov. F. 4, 517; cf. Verg. A. 5, 556.—
    5.
    To make, form, or shape any thing by pressing ( poet.):

    quod surgente die mulsere horisque diurnis, Nocte premunt,

    they make into cheese, Verg. G. 3, 400:

    os fingit premendo,

    id. A. 6, 80:

    caseos,

    id. E. 1, 35:

    mollem terram,

    Vulg. Sap. 15, 7; Calp. Ecl. 5, 34.—
    6.
    To press hard upon, bear down upon, to crowd, pursue closely:

    hostes de loco superiore,

    Caes. B. G. 7, 19:

    Pompeiani nostros premere et instare coeperunt,

    id. B. C. 3, 46:

    hac fugerent Graii, premeret Trojana juventus,

    Verg. A. 1, 467:

    Pergamenae naves cum adversarios premerent acrius,

    Nep. Hann. 11, 5:

    hinc Rutulus premit, et murum circumsonat armis,

    Verg. A. 8, 473:

    obsidione urbem,

    Caes. B. G. 7, 32.—Of the pursuit or chase of animals:

    ad retia cervum,

    Verg. G. 3, 413:

    spumantis apri cursum clamore,

    id. A. 1, 324:

    bestias venatione,

    Isid. 10, 282.—
    7.
    To press down, burden, load, freight:

    nescia quem premeret,

    on whose back she sat, Ov. M. 2, 869:

    tergum equi,

    id. ib. 8, 34;

    14, 343: et natat exuviis Graecia pressa suis,

    Prop. 4, 1, 114 (5, 1, 116):

    pressae carinae,

    Verg. G. 1, 303:

    pressus membra mero,

    Prop. 2, 12 (3, 7), 42:

    magno et gravi onere armorum pressi,

    Caes. B. G. 4, 24:

    auro phaleras,

    to adorn, Stat. Th. 8, 567.—
    8.
    To press into, force in, press upon:

    (caprum) dentes in vite prementem,

    Ov. F. 1, 355:

    presso sub vomere,

    Verg. G. 2, 356; cf.:

    presso aratro,

    Tib. 4, 1, 161:

    alte ensem in corpore,

    Stat. Th. 11, 542:

    et nitidas presso pollice finge comas,

    Prop. 3, 8 (4, 9), 14:

    et cubito remanete presso,

    leaning upon, Hor. C. 1, 27, 8. —
    b.
    To make with any thing ( poet.):

    aeternā notā,

    Ov. F. 6, 610:

    littera articulo pressa tremente,

    id. H. 10, 140:

    multā via pressa rotā,

    id. ib. 18, 134.—
    9.
    To press down, let down, cause to sink down, to lower:

    nec preme, nec summum molire per aethera currum,

    Ov. M. 2, 135:

    humanaeque memor sortis, quae tollit eosdem, Et premit,

    id. Tr. 3, 11, 67:

    mundus ut ad Scythiam Rhiphaeasque arduus arces Consurgit, premitur Libyae devexus in Austros,

    sinks down, Verg. G. 1, 240; Sen. Herc. Fur. 155. —
    b.
    In partic.
    (α).
    To set, plant:

    virgulta per agros,

    Verg. G. 2, 346; 26.—
    (β).
    To make or form by pressing down, to make any thing deep, to dig:

    vestigio leviter presso,

    Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53; cf.

    (trop.): vestigia non pressa leviter, sed fixa,

    id. Sest. 5, 13:

    sulcum premere,

    to draw a furrow, Verg. A. 10, 296:

    fossam transversam, inter montes pressit (al. percussit),

    Front. Strat. 1, 5:

    fossa pressa,

    Plin. Ep. 10, 69, 4:

    cavernae in altitudinem pressae,

    Curt. 5, 1, 28.—
    (γ).
    To strike to the ground, to strike down:

    tres famulos,

    Verg. A. 9, 329:

    paucos,

    Tac. H. 4, 2.—
    10.
    To press closely, compress, press together, close:

    oculos,

    Verg. A. 9, 487:

    alicui fauces,

    Ov. M. 12, 509:

    laqueo collum,

    to strangle, Hor. Ep. 1, 16, 37:

    angebar ceu guttura forcipe pressus,

    Ov. M. 9, 78:

    presso gutture,

    compressed, Verg. G. 1, 410; cf.:

    siquidem unius praecordia pressit ille (boletus) senis,

    i. e. stopped his breath, Juv. 6, 621:

    quibus illa premetur Per somnum digitis,

    choked, id. 14, 221:

    amplexu presso,

    united, in close embrace, Sen. Oedip. 192:

    oscula jungere pressa,

    to exchange kisses, Ov. H. 2, 94; so,

    pressa basia,

    Mart. 6, 34, 1:

    presso gradu incedere,

    in close ranks, foot to foot, Liv. 28, 14:

    pede presso,

    id. 8, 8.—
    b.
    In partic.
    (α).
    To shorten, tighten, draw in:

    pressis habenis,

    Verg. A. 11, 600 (cf.:

    laxas dure habenas,

    id. ib. 1, 63).—
    (β).
    To keep short, prune:

    Calenā falce vitem,

    Hor. C. 1, 31, 9:

    luxuriem falce,

    Ov. M. 14, 628:

    falce premes umbras (i. e. arbores umbrantes),

    Verg. G. 1, 157; 4, 131:

    molle salictum,

    Calp. Ecl. 5, 110.—
    (γ).
    To check, arrest, stop:

    premere sanguinem,

    Tac. A. 15, 64:

    vestigia pressit,

    Verg. A. 6, 197:

    attoniti pressere gradum,

    Val. Fl. 2, 424 ' dixit, pressoque obmutuit ore, was silent, Verg. A. 6, 155.—
    11.
    To press out, bring out by pressure:

    tenerā sucos pressere medullā,

    Luc. 4, 318; cf.: (equus) collectumque fremens volvit sub naribus ignem, Verg. ap. Sen. Ep. 95, 68, and id. G. 3, 85 Rib.—
    12.
    To frequent: feci ut cotidie praesentem me viderent, habitavi in [p. 1441] oculis, pressi forum, Cic. Planc. 27, 66.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press, press upon, oppress, overwhelm, weigh down; to urge, drive, importune, pursue, to press close or hard, etc. (class.):

    ego istum pro suis factis pessumis pessum premam,

    Plaut. Most. 5, 2, 49 Lorenz ad loc.:

    quae necessitas eum tanta premebat, ut, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 34, 97:

    ea, quae premant, et ea, quae impendeant,

    id. Fam. 9, 1, 2:

    aerumnae, quae me premunt,

    Sall. J. 14, 22:

    pressus gravitate soporis,

    bound by heavy, deep sleep, Ov. M. 15, 21:

    cum aut aere alieno, aut magnitudine tributorum, aut injuriā potentium premuntur,

    Caes. B. G. 6, 13:

    invidia et odio populi premi,

    Cic. de Or. 1, 53, 228:

    premi periculis,

    id. Rep. 1, 6, 10:

    cum a me premeretur,

    id. Verr. 2, 1, 53, § 139; cf.:

    aliquem verbo,

    id. Tusc. 1, 7, 13:

    criminibus veris premere aliquem,

    Ov. M. 14, 401:

    cum a plerisque ad exeundum premeretur, exire noluit,

    was pressed, urged, importuned, Nep. Ages. 6, 1:

    a Pompeii procuratoribus sescentis premi coeptus est,

    Cic. Att. 6, 1, 3: numina nulla premunt;

    mortali urgemur ab hoste,

    Verg. A. 10, 375:

    premere reum voce, vultu,

    Tac. A. 3, 67:

    crimen,

    to pursue obstinately, Quint. 7, 2, 12:

    confessionem,

    to force a confession from one, id. 7, 1, 29:

    argumentum etiam atque etiam,

    to pursue steadily, Cic. Tusc. 1, 36, 88:

    ancipiti mentem formidine pressus,

    Verg. A. 3, 47:

    maerore pressa,

    Sen. Oct. 103:

    veritate pressus negare non potuit,

    overcome, overpowered, Lact. 4, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    To repress, hide, conceal (mostly poet.):

    dum nocte premuntur,

    Verg. A. 6, 827:

    curam sub corde,

    id. ib. 4, 332:

    odium,

    Plin. Pan. 62:

    iram,

    Tac. A. 6, 50:

    pavorem et consternationem mentis vultu,

    id. ib. 13, 16:

    interius omne secretum,

    Sen. Ep. 3, 4:

    dolorem silentio,

    Val. Max. 3, 3, 1 ext.; cf. silentia, Sil. 12, 646:

    aliquid ore,

    Verg. A. 7, 103:

    jam te premet nox,

    Hor. C. 1, 4, 16.—
    2.
    To lower, diminish, undervalue, disparage, depreciate:

    premendorum superiorum arte sese extollebat,

    Liv. 22, 12:

    arma Latini,

    Verg. A. 11, 402:

    opuscula ( = deprimere atque elevare),

    Hor. Ep. 1, 19, 36:

    famam alicujus,

    Tac. A. 15, 49:

    premere ac despicere,

    Quint. 11, 1, 16:

    premere tumentia, humilia extollere,

    id. ib. 10, 4, 1.—
    b.
    To surpass, exceed:

    facta premant annos,

    Ov. M. 7, 449:

    ne prisca vetustas Laude pudicitiae saecula nostra premat,

    id. P. 3, 1, 116:

    quantum Latonia Nymphas Virgo premit,

    Stat. S. 1, 2, 115.—
    c.
    To rule ( poet.):

    dicione premere populos,

    Verg. A. 7, 737:

    imperio,

    id. ib. 1, 54:

    Mycenas Servitio premet,

    id. ib. 1, 285.—
    3.
    To suppress, pull down, humble, degrade:

    quae (vocabula) nunc situs premit,

    Hor. Ep. 2, 2, 118:

    nec premendo alium me extulisse velim,

    Liv. 22, 59, 10; cf. id. 39, 41, 1:

    premebat reum crimen,

    id. 3, 13, 1.—
    4.
    To compress, abridge, condense:

    haec enim, quae dilatantur a nobis, Zeno sic premebat,

    Cic. N. D. 2, 7, 20.—
    5.
    To check, arrest, repress, restrain:

    cursum ingenii tui, Brute, premit haec importuna clades civitatis,

    Cic. Brut. 97, 332:

    sub imo Corde gemitum,

    Verg. A. 10, 464:

    vocem,

    to be silent, id. ib. 9, 324:

    sermones vulgi,

    to restrain, Tac. A. 3, 6.—
    6.
    To store up, lay up in the mind, muse upon:

    (vocem) ab ore Eripuit pater ac stupefactus numine pressit,

    Verg. A. 7, 119.—Hence, pressus, a, um, P. a.
    I.
    Moderate, slow, suppressed, kept down.
    A.
    Lit.:

    presso pede eos retro cedentes principes recipiebant,

    Liv. 8, 8, 9:

    presso gradu,

    id. 28, 14, 14; cf.:

    pressoque legit vestigia gressu,

    Ov. M. 3, 17.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of the voice or manner, subdued:

    haec cum pressis et flebilibus modis, qui totis theatris maestitiam inferant,

    Cic. Tusc. 1, 44, 106.—
    2.
    Of color, lowered, depressed; hence, dark, gloomy:

    color pressus,

    Pall. 4, 13, 4:

    color viridi pressior,

    Plin. 35, 6, 13, § 32:

    spadices pressi,

    Serv. Verg. G. 3, 82.—
    II.
    Esp., of an orator or of speech.
    A.
    Compressed, concise, plain, without ornament (class.):

    fiunt pro grandibus tumidi, pressis exiles, fortibus temerarii, etc.,

    Quint. 10, 2, 16:

    cum Attici pressi et integri, contra Asiani inflati et inanes haberentur,

    id. 12, 10, 18.—Of style:

    pressa et tenuia, et quae minimum ab usu cotidiano recedant,

    Quint. 10, 1, 102:

    pressus et demissus stilus,

    Plin. Ep. 1, 8, 5; Quint. 4, 2, 117.— Comp.: in concionibus pressior, et circumscriptior, et adductior, more moderate, keeping more within bounds, Plin. Ep. 1, 16, 4.—
    B.
    Close, exact, accurate:

    Thucydides ita verbis aptus et pressus, ut,

    Cic. de Or. 2, 13, 56: quis te fuit umquam in partiundis rebus pressior? more exact, more accurate, id. Fragm. ap. Non. 364, 24:

    sicuti taxare pressius crebriusque est, quam tangere,

    Gell. 2, 6, 5:

    quod (periculum) observandum pressiore cautelā censeo,

    stricter, greater, App. M. 5, p. 160, 36:

    cogitationes pressiores,

    id. ib. 5, p. 163, 32.—So of sounds, precise, intelligible:

    (lingua) vocem profusam fingit atque sonos vocis distinctos et pressos facit,

    Cic. N. D. 2, 59, 149.—Hence, adv.: pressē, with pressure, violently (class.): artius pressiusque conflictata, Atei. Capito ap. Gell. 10, 6, 2.—
    B.
    Closely, tightly.
    1.
    Lit.:

    vites pressius putare,

    Pall. 12, 9:

    pressius colla radere,

    Veg. Vet. 1, 56.—
    2.
    Trop.
    a.
    Of pronunciation, shortly, neatly, trimly:

    loqui non aspere, non vaste, non rustice, sed presse, et aequabiliter, et leniter,

    Cic. de Or. 3, 12, 45; id. Off. 1, 37, 133.—
    b.
    Of the mode of expression, etc., concisely, not diffusely:

    definire presse et anguste,

    Cic. Or. 33, 117:

    abundanter dicere, an presse,

    Quint. 8, 3, 40:

    pressius et astrictius scripsi,

    Plin. Ep. 3, 18, 10.—
    (β).
    Without ornament, simply:

    unum (genus oratorum) attenuate presseque, alterum sublate ampleque dicentium,

    Cic. Brut. 55, 202:

    aliquid describere modo pressius, modo elatius,

    Plin. Ep. 4, 14, 3.—
    (γ).
    Closely, exactly, correctly, accurately:

    mihi placet agi subtilius, et pressius,

    Cic. Fin. 4, 10, 24:

    definiunt pressius,

    id. Tusc. 4, 7, 14:

    anquisitius, et exactius pressiusque disserere,

    Gell. 1, 3, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > premo

  • 17 impatiens

    impătĭens ( inp-), entis, adj. [2. inpatiens].
    I.
    That cannot bear, will not endure or suffer, impatient of any thing (not ante-Aug.; cf. intolerans).
    A.
    Of living beings; usu. constr. with gen.; rarely with inf. or absol.
    (α).
    With gen.:

    viae,

    Ov. M. 6, 322; cf.:

    miles impatiens solis, pulveris, tempestatum,

    Tac. H. 2, 99:

    vulneris,

    Verg. A. 11, 639:

    morbi,

    Suet. Gramm. 3:

    morae,

    Sil. 8, 4; Suet. Calig. 51; cf.:

    aeger morā et spei impatiens,

    Tac. H. 2, 40:

    maeroris,

    Suet. Calig. 24:

    longioris sollicitudinis,

    id. Oth. 9:

    discidii,

    id. Dom. 9:

    veritatis,

    Curt. 3, 2, 17 et saep.:

    impatiens expersque viri,

    not enduring, avoiding, fleeing, Ov. M. 1, 479:

    viri,

    id. F. 6, 288:

    Nympharum,

    id. M. 4, 260:

    quasi ab impatientibus remediorum,

    Suet. Tib. 59:

    somni,

    Val. Fl. 1, 296:

    morarum,

    Amm. 28, 1, 9:

    superioris,

    Quint. 11, 1, 16.— Poet.: irae, impatient in his wrath, i. e. ungovernably furious, Ov. M. 13, 3; cf.:

    Galli flagrantes ira, cujus impatiens gens est,

    Liv. 5, 38.— Sup.:

    sues ex omnibus pecudibus impatientissimae famis sunt,

    Col. 7, 11, 3:

    Marius quietis impatientissimus,

    Vell. 2, 23, 1.—
    (β).
    With inf.:

    cohibere furorem,

    Sil. 11, 98:

    nescire torum,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 35.—
    (γ).
    Absol.:

    nihil est impatientius imperitia,

    Macr. S. 7, 5 fin.:

    impatientissima sollicitudo,

    Gell. 12, 1, 22.—
    B.
    Of things:

    corpus laborum impatiens,

    Ov. Tr. 5, 2, 4:

    cera impatiens caloris,

    id. A. A. 2, 60:

    aesculus umoris,

    Plin. 16, 40, 79, § 219:

    caulis vetustatis,

    id. 21, 16, 57, § 97:

    navis gubernaculi,

    Curt. 9, 4; 11:

    terra hominum,

    Luc. 7, 866; cf.:

    solum Cereris,

    id. 9, 857:

    mammae lactis,

    i. e. that cannot restrain their milk, Plin. 23, 2, 32, § 67.— Sup.:

    pisum impatientissimum frigorum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123.—
    II.
    That does not feel or suffer, insensible, apathetic (post-Aug. and very rare), Lact. 5, 22, 5.—Esp., philos. t. t., of the Stoics, free from sensibility, without feeling:

    Epicurus et hi, quibus summum bonum visum est animus impatiens,

    Sen. Ep. 9, 1.— Hence, adv.: impătĭenter, impatiently, unwillingly (post-Aug.):

    amavi juvenem tam ardenter quam nunc impatienter requiro,

    Plin. Ep. 2, 7, 6:

    indoluit,

    Tac. A. 4, 17.— Comp., Plin. Ep. 6, 1, 1; Just. 12, 15, 3. — Sup., Plin. Ep. 9, 22, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > impatiens

  • 18 inpatiens

    impătĭens ( inp-), entis, adj. [2. inpatiens].
    I.
    That cannot bear, will not endure or suffer, impatient of any thing (not ante-Aug.; cf. intolerans).
    A.
    Of living beings; usu. constr. with gen.; rarely with inf. or absol.
    (α).
    With gen.:

    viae,

    Ov. M. 6, 322; cf.:

    miles impatiens solis, pulveris, tempestatum,

    Tac. H. 2, 99:

    vulneris,

    Verg. A. 11, 639:

    morbi,

    Suet. Gramm. 3:

    morae,

    Sil. 8, 4; Suet. Calig. 51; cf.:

    aeger morā et spei impatiens,

    Tac. H. 2, 40:

    maeroris,

    Suet. Calig. 24:

    longioris sollicitudinis,

    id. Oth. 9:

    discidii,

    id. Dom. 9:

    veritatis,

    Curt. 3, 2, 17 et saep.:

    impatiens expersque viri,

    not enduring, avoiding, fleeing, Ov. M. 1, 479:

    viri,

    id. F. 6, 288:

    Nympharum,

    id. M. 4, 260:

    quasi ab impatientibus remediorum,

    Suet. Tib. 59:

    somni,

    Val. Fl. 1, 296:

    morarum,

    Amm. 28, 1, 9:

    superioris,

    Quint. 11, 1, 16.— Poet.: irae, impatient in his wrath, i. e. ungovernably furious, Ov. M. 13, 3; cf.:

    Galli flagrantes ira, cujus impatiens gens est,

    Liv. 5, 38.— Sup.:

    sues ex omnibus pecudibus impatientissimae famis sunt,

    Col. 7, 11, 3:

    Marius quietis impatientissimus,

    Vell. 2, 23, 1.—
    (β).
    With inf.:

    cohibere furorem,

    Sil. 11, 98:

    nescire torum,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 35.—
    (γ).
    Absol.:

    nihil est impatientius imperitia,

    Macr. S. 7, 5 fin.:

    impatientissima sollicitudo,

    Gell. 12, 1, 22.—
    B.
    Of things:

    corpus laborum impatiens,

    Ov. Tr. 5, 2, 4:

    cera impatiens caloris,

    id. A. A. 2, 60:

    aesculus umoris,

    Plin. 16, 40, 79, § 219:

    caulis vetustatis,

    id. 21, 16, 57, § 97:

    navis gubernaculi,

    Curt. 9, 4; 11:

    terra hominum,

    Luc. 7, 866; cf.:

    solum Cereris,

    id. 9, 857:

    mammae lactis,

    i. e. that cannot restrain their milk, Plin. 23, 2, 32, § 67.— Sup.:

    pisum impatientissimum frigorum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123.—
    II.
    That does not feel or suffer, insensible, apathetic (post-Aug. and very rare), Lact. 5, 22, 5.—Esp., philos. t. t., of the Stoics, free from sensibility, without feeling:

    Epicurus et hi, quibus summum bonum visum est animus impatiens,

    Sen. Ep. 9, 1.— Hence, adv.: impătĭenter, impatiently, unwillingly (post-Aug.):

    amavi juvenem tam ardenter quam nunc impatienter requiro,

    Plin. Ep. 2, 7, 6:

    indoluit,

    Tac. A. 4, 17.— Comp., Plin. Ep. 6, 1, 1; Just. 12, 15, 3. — Sup., Plin. Ep. 9, 22, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inpatiens

  • 19 dūcō

        dūcō ūxī (dūxtī, Ct., Pr.), uctus, ere    [DVC-], to lead, conduct, guide, direct, draw, bring, fetch, escort: secum mulierculas: vix quā singuli carri ducerentur, Cs.: Curru Victorem, H.: ducente deo, under the conduct of, V.: mucronem, from the scabbard, V.: ferrum vaginā, O.: bracchia (of the bow), bend, V.: sors ducitur: ductus Neptuno sorte sacerdos, for Neptune, V.: pondus aratri, draw, O.: remos, row, O.: lanas, spin, O.: ubera, milk, O.: frena manu, govern, O.: ilia, i. e. be broken-winded, H.: os, make wry faces: te magna inter praemia, to great glory, V.: sibi quisque ducere, trahere, appropriate, S. — Of a road or path, to lead, conduct: quā te ducit via, V.: iter ad urbem, O.: via quae sublicio ponte ducit ad laniculum, L. — With se, to betake oneself, go: se duxit foras, T.—Of offenders, to take, arrest, lead away, drag, carry off: in ius debitorem, L.: duci in carcerem: ad mortem: Fuficium duci iussit, to be imprisoned: ductum se ab creditore in ergastulum, Cs.—Of a wife, to lead home, take, marry: inopem (uxorem) domum. T.: uxorem filiam Scipionis: filiam Orgetorigis in matrimonium, Cs.: ex quā domo in matrimonium, L.: tibi ducitur uxor, V.: qui ducat abest, the bridegroom, O.: Conlegam Lepidum, wedded, H.—Of a commander, to lead, guide, cause to move, march: locis apertis exercitum, Cs.: cohortīs ad eam partem, etc., Cs.: sex legiones expeditas, led forward, Cs.: navem contra praedones: per triumphum alquem ante currum (of a prisoner): quam in partem aut quo consilio ducerentur, march, Cs.: ducit quam proxime ad hostem potest, moves, L. — To lead, command, be commander of: quā in legatione duxit exercitum: primum pilum ad Caesarem, in Caesar's army, Cs.: exercitūs partem ipse ducebat, S.: agmina, V.— To lead, be leader of, be the head of, be first in: familiam: ordines: toros, O.— To take in, inhale, drink, quaff, imbibe: spiritum: tura naribus, H.: pocula, H.: somnos, V.: ab ipso animum ferro, H. — To produce, form, construct, make, fashion, shape, mould, cast, dispose: parietem per vestibulum sororis, to erect: muros, H.: vallum ex castris ad aquam, Cs.: voltūs de marmore, V.: aera, H.: (litteram) in pulvere, draw, O.: mores, Iu.: alapam sibi gravem, Ph.: epos, spin out, H.: carmen, O.: Pocula ducentia somnos, H.— Of processions, etc., to conduct, marshal, lead, accompany: funus: triumphos, V.: choros, H.: ludos et inania honoris, Ta. — To receive, admit, take, get, assume: ubi primum ducta cicatrix (i. e. obducta), L.: rimam, O.: colorem, V.: pallorem, to grow pale, O.: Cānentem senectam, V.: nomina, H. — Fig., to lead, guide, draw, conduct: quo te sapientia duceret, H.: Ad strepitum citharae cessatum ducere curam (i. e. ut cessat), H.: Triste per augurium pectora, i. e. fill with forebodings, V.: totum poëma, carries off, i. e. makes acceptable, H.: series rerum ducta ab origine gentis, followed, V.— To draw, deduce, derive: ab aliquā re totius vitae exordium: ab dis inmortalibus principia: genus Olympo, V.: utrumque (amor et amicitia) ductum est ab amando.— To lead, move, incite, induce, allure, charm: me ad credendum: ducit te species, H.: Quo ducit gula, H.: lumina in errorem, O.: si quis earum (statuarum) honore ducitur. — To mislead, cheat, deceive: me istis dictis, T.: lino et hamis piscīs, O.—In time, to draw out, extend, protract, prolong, spend: bellum, Cs.: in ducendo bello tempus terere, L.: longas in fletum voces, V.: rem prope in noctem, Cs.: ut ita tempus duceretur, ut, etc.: vitam, live long, V.: ubi se diutius duci intellexit, put off, Cs.: aetatem in litteris, spend. — To calculate, compute, reckon: quoniam XC medimnūm duximus. — To reckon, consider, hold, account, esteem, regard: eum hominem, T.: filium adsistere turpe ducunt, Cs.: pericula parvi esse ducenda: ea pro falsis ducit, S.: si quis despicatui ducitur: deorum numero eos ducunt Cs.: modestiam in conscientiam, construe as, S.: nil rectum nisi quod placuit sibi, H.: Sic equidem ducebam animo futurum, V.: omnia tua in te posita esse: quae mox usu fore ducebat, expected, S.— To regard, care for, have respect to (only with rationem): suam quoque rationem ducere, one's own advantage: non ullius rationem sui commodi.
    * * *
    I
    ducere, additional forms V
    lead, command; think, consider, regard; prolong
    II
    ducere, duxi, ductus V
    lead, command; think, consider, regard; prolong

    Latin-English dictionary > dūcō

  • 20 pluo

    plŭo, plui (or plūvi in Plaut. and Liv.; cf. Prisc. p. 881 P.; Varr. L. L. 9, § 104 Müll.), 3, v. n., usu. impers. (ante-class. and late Lat. also pers.; v. infra) [root plu-, to swim; Gr. plunô, to wash; cf.: pleô, pleusô, to sail; cf. ploro], to rain; constr. absol., or with abl. or acc.
    I.
    Lit.:

    pluet credo hercle hodie,

    Plaut. Curc. 1, 2, 42:

    ut multum pluverat,

    id. Men. prol. 63: has Graeci stellas Hyadas vocitare suerunt, a pluendo: huein enim est pluere, Cic. N. D. 2, 43, 111:

    aqua, quae pluendo crevisset,

    by the rain, id. Top. 9, 38:

    quoties pluit,

    Juv. 7, 179:

    urceatim plovebat (vulg. for pluebat),

    Petr. 44, 18.—With acc.:

    sanguinem pluisse senatui nuntiatum est,

    Cic. Div. 2, 27, 58 (Klotz, sanguinem):

    lapides,

    Liv. 28, 27, 16:

    terram,

    id. 10, 33, 8; Vulg. Exod. 9, 23; 16, 4; id. Psa. 10, 7.—With abl.:

    lacte pluisse,

    rained milk, Liv. 27, 11:

    lapidibus,

    id. 35, 9; 21, 62, 5:

    lacte, sanguine, carne,

    Plin. 2, 56, 57, § 147.— Pass.:

    quā pluitur et ningitur,

    App. Flor. p. 340, 39.—Personally:

    saxis ferunt pluisse caelum,

    Mart. Cap. 6, § 642:

    effigies quae pluit,

    which rained, came down in rain, Plin. 2, 55, 57, § 147. —
    II.
    Transf., of other things, to rain ( poet.):

    nec de concussā tantum pluit ilice glandis,

    Verg. G. 4, 81:

    stridentia fundae saxa pluunt,

    Stat. Th. 8, 416:

    jam bellaria adorea pluebant,

    id. S. 1, 6, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > pluo

См. также в других словарях:

  • Milk (film) — Milk Theatrical release poster Directed by Gus Van Sant Produced by D …   Wikipedia

  • Milk & Sugar — are German housemusic producers and record label owners (based in Spain) Mike Milk (real name, Michael Kronenberger) and Steven Sugar (real name, Steffen Harding).[1] The two have collaborated together since 1993 under a variety of names,… …   Wikipedia

  • Milk allergy — Classification and external resources A glass of pasteurized cow milk. ICD 9 995.3 …   Wikipedia

  • Milk and Bookies — Milk + Bookies is a 501 (c) 3 non profit organization based in the United States. The organization s stated mission is two fold: 1) providing opportunities for children to experience giving back to their community and 2) literacy promotion in… …   Wikipedia

  • Milk & Cheese — Cover to Milk Cheese: Dairy Productions Gone Bad by Evan Dorkin Publication information Publisher …   Wikipedia

  • Milk Duds — are a caramel candy, historically enrobed with milk chocolate and currently enrobed with a confectionery coating made from cocoa and vegetable oil. They are currently manufactured by The Hershey Company. Milk Duds Nutritional value per 100 g …   Wikipedia

  • Milk & Sugar — Datos generales Origen Alemania Información artística …   Wikipedia Español

  • milk pudding — noun Rice, tapioca, etc, cooked with milk • • • Main Entry: ↑milk * * * milk pudding UK US noun [countable/uncountable] [singular milk pudding plural milk puddings …   Useful english dictionary

  • Milk & Sugar — Pays d’origine  Allemagne Genre musical Dance music House music Années d activité Depuis 1997 …   Wikipédia en Français

  • Milk-and-alkali tetany — is a form of tetany cramps of the wrists and hands (carpal spasm) or legs (pedal spasm) caused by an electrolyte imbalance. Sufferers from peptic ulcers often take an alkali such as bicarbonate of soda to relieve the symptoms, and wash it down… …   Wikipedia

  • milk chocolate — noun uncount chocolate made with milk. Chocolate made without milk is called dark chocolate …   Usage of the words and phrases in modern English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»